The Moody Blues – Melancholy Man

Melankoli adamıyım ben.
Böyle bir şeyim işte.
Tüm dünya sararken çevremi,
Ayaklarım yere basar.
Çok yalnız bir adamım ben,
Elimden geleni yapıp giden.
Tüm dünya şaşırtıyor beni
Ve anlıyorum sanki neler olup bittiğini;
Büyümeye devam edeceğimizi,
Bekle de gör bak.

Tüm yıldızlar düşerken
Denize veya toprağa
Ve kızgın sesler sürüklenirken rüzgârda,
Bir ışık parıltısı dolduracak zihnini
Ve hatırlayacaksın neler söylediklerini
Şu dünyanın tanıdığı tüm o iyi adamların.
Başka bir adam göreceksin sonra,
Hem sana benzeyen hem de bana,
Ama mümkün değil olamaz bizim gibi.
Hayatı ıstırap içinde geçmiş,
Ne senin gibi düşünüyor ne de benim gibi,
Zira ne senin gördüklerini görebiliyor ne de benimkileri.

Tüm yıldızlar düşerken
Denize veya toprağa
Ve kızgın sesler sürüklenirken rüzgârda,
Bir ışık parıltısı dolduracak zihnini
Ve hatırlayacaksın neler söylediklerini
Şu dünyanın tanıdığı tüm o iyi adamların.
Başka bir adam göreceksin sonra,
Hem sana benzeyen hem de bana,
Ama mümkün değil olamaz bizim gibi.
Hayatı ıstırap içinde geçmiş,
Ne senin gibi düşünüyor ne de benim gibi. Bir melankoli adamı…
Zira ne senin gördüklerini görebiliyor ne de benimkileri. Nasıl da yalnız bir adam…

Çeviri: Selim Şumlu